ولا تجسسوا...

گفت: میخواستم یه چیز بگم

گفتم بگو ...

گفت فلانی رو من ازش یه چیزی دیدم....و شروع کرد گفتن ....گفت و گفت و گفت

در بین حرفهاش قدرت این را نداشتم که بگم چرا آبروشو بردی

قدرت نداشتم بگم چرا به من گفتی ...

قدرت نداشتم بگم امام علی میگه اگه کسی رو شب در حال گناه دیدی صبح به اون شکل نگاهش نکن

قدرت نداشتم....

پاشدم و رفتم بیرون...

رفتم شاید نشنوم که گاهی وقتها نشیدن نعمت است ...

خداوند میفرماید :ولا تجسسوا...

ولی ما راحت میرویم و میگردیم تا اشتباهات دیگران را پیدا کنیم و  همه جا پخش کنیم بی انکه ذره ای فکر کنیم که آبروی مومن از کعبه بالاتر است ....

این اتفاق فقط زمانی می افتد که دچار خود مومن پنداری ما را میگیرد و مگر رها میکند....

امام علی در حکمت 150 میفرمایند وای بر شخصی ه گناه بزرگ خودش را کوچک و گناه کوچک دیگران را بزرگ میکند و در جایی دیگر میفرمایند وای بر شخصی که گناه بزرگ خودش را زودمی بخشد و گناه کوچک دیگری را نمی بخشد...